Margaretha - wnuczka królowej Anglii, matka królowej Daniii

Urodziła się w Anglii, jako wnuczka królowej Victorii, poślubiła następcę tronu Szwecji i urodziła mu piątkę dzieci, w tym przyszłą królową Danii, Ingrid i zmarłego tragicznie przyszłego króla Szwecji. Za jej sprawą powstało kilka pięknych tradycji kultywowanych zarówno w Szwecji jak i przede wszystkim Danii. Choć żyła krótko pamięć o niej przetrwała do dzisiaj.

Księżniczka Margaret Victoria Augusta Charlotte Norah przyszła na świat 15 stycznia 1882 roku w Bagshot Park w Surrey jako córka księcia i księżnej Connaught. W wieku niespełna dwóch miesięcy, 11 marca 1882 roku, została ochrzczona przez arcybiskupa Canterbury na Zamku Windsor. Jej rodzicami chrzestnymi zostali:

• babcia ze strony ojca, królowa Victoria,
• dziadek i babcia ze strony matki, księżna Maria Anna i książę Friedrich Karl,
• Król Prus, Wilhelm I, 
• księżniczka Victoria (najstarsza córka brytyjskiej królowej Victorii, późnej cesarzowa Niemiec i królowa Prus), 
• księżniczka Helena (trzecia córka królowej Victorii, późnej księżna Schleswig-Holstein), 
• książę Edynburga Alfred (drugi syn i zarazem czwarte dziecko królowej Victorii),   
• księżniczka Beatrice (najmłodsze dziecko królowej Victorii),
• książę Walii (późniejszy król Edward VII). 

Margaret dorastała jako członek brytyjskiej rodziny królewskiej, uwielbiana przez wszystkich w rodzinie. Nawet królowa Victoria była oczarowana swoją wnuczką, a król Edward VIII widział Margaret i jej siostrę Patricie jako piękności z predyspozycjami do poślubienia jakiś europejskich monarchów, bądź następców tronu. Księżniczka dorastała pod okiem angielskich niań i guwernantek, które mówiły jedynie w tym języku (ponoć był to wyraźny rozkaz ojca księżniczek, który pragnął wychować swoje dzieci w angielskim duchu). W dniu 6 lipca 1893 roku Margaret była druhną na ślubie księcia i księżnej Yorku, regularnie uczestniczyła również w życiu towarzyskim.

Kiedy skończyła 23 lat była jedną z najlepszych partii w Europie i wraz 18 letnią siostrą wiodła prym na brytyjskim dworze królewskim. Edward VII, ukochany wuj księżniczek Connaught, nadal widział je jako małżonki monarchów. Dlatego też w styczniu 1905 roku książę i księżna Connaught wraz z córkami udali się w podróż do Portugalii, aby poznać tamtejszych książąt. Na miejscu zostali przyjęci przez króla Karola i królową Amelię Orleańską, których synowie, Luis Filipe, książę Braganza, i książę Manuel, mieli zapewnić rozrywki młodym księżniczkom. Portugalczycy już wtedy oczekiwali, że Margaret zostanie przyszłą królową Portugalii.

Jednak rodzina książęca udała się w dalszą podróż, tym razem do Egiptu i Sudanu, tam spotkali księcia Gustafa Adolfa, wnuka szwedzkiego króla Oscara II. Początkowo to Patricie uważano za idealną kandydatkę do ręki szwedzkiego księcia, jednak bez wiedzy szwedzkiego księcia, spotkanie zorganizowano z dwiema księżniczkami Connaught. Wtedy też Gustaf Adolf i Margaret zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Niedługo potem książę oświadczył się Margaret w konsulacie brytyjskim w Egipcie. Jak twierdzą historycy, księżniczka była zakochana po uszy. Gustaf Adolf był wysokim, ciemnowłosym mężczyzną w okularach i uchodził za jednego z najprzystojniejszych książąt ówczesnej Europy. Lubił muzykę, doskonale strzelał i był dobrym tancerzem.

Ślub pary odbył się 15 czerwca 1905 roku w kaplicy zamku Windsor. Od tego dnia Margaret była znana jako Margaretha, księżna Skanii. Wśród prezentów ślubnych znalazła się tiara Connaught, nadal należącą do szwedzkiej rodziny królewskiej oraz Khedive Tiara będącą prezentem od władz Egiptu. Tiarę tę na swoich ślubach nosiły wnuczki i prawnuczki Margaret, obecnie diadem jest własnością królowej Anny Marii z Grecji. Małżonkowie spędzili swój miesiąc miodowy w Irlandii i przybyli do Szwecji 8 lipca tego samego roku. Początkowo Margaretha nie była popularna w swojej nowej ojczyźnie, uchodziła za sztywną i wyniosłą, nie pomagał temu fakt, iż podczas oficjalnych wyjść bywała bardzo poważna. Jednak dzięki zamiłowaniu do sportu udało jej się zmienić swój wizerunek i pokazać swoją prawdziwą twarz. W zimie jeździła na nartach, łyżwach i grała w hokeja, w lecie grała w tennisa i golfa. Po zamieszkaniu w Szwecji zaczęła pobierać intensywne lekcje języka i szwedzki opanowała w dwa lata. Na własne życzenie uczyła się historii Szwecji i poszerzała swoją wiedzę na temat opieki społecznej.

Małżeństwo Gustafa Adolfa i Margarethy było bardzo szczęśliwe. Para doczekała się piątki dzieci, czterech synów i córki. Gdy ojciec Gustafa Adolfa wstąpił na tron jako Gustaf V w 1907 roku małżonkowie stali się dziedziczną para książęcą. Inflantka Eulalia z Hiszpanii pisała, że Margaretha pokochała swoje nowe życie w Szwecji i znakomicie odnalazła się na dworze królewskim. Jako matka piątki dzieci była bardzo zaangażowana w wychowanie swoich pociech, co w tamtych czasach nadal bywało rzadkością. Spędzała z dziećmi dużo czasu, ustalała ich plan dnia i koordynowała działalność pałacowego przedszkola w którym uczyli się książęta Gustaf Adolf, Sigvard, Bertil i Carl Johan oraz księżniczka Ingrid.

Margaretha interesowała się również sztuką i była wielbicielką twórczości Claude'a Moneta. Ponadto była zdolną malarką i uwielbiała fotografować. W prezencie ślubnym małżonkowie otrzymali piękny pałac Sofiero, wtedy też Margaretha zainteresowała się ogrodnictwem. "Dawno, dawno temu był pałac, zbudowany w Skanii, miał jeden z najpiękniejszych widoków na świecie. Ale kiedy otrzymaliśmy Sofiero, nie było tam prawie żadnych kwiatów i roślin. Całe to miejsce przypominało bardziej zaczarowany las, gdzie spały bajkowe księżniczki. Może to był miłe dla nich, ale my chcieliśmy czegoś innego, czegoś więcej i tak szybko jak to możliwe zaczęliśmy myśleć jak upiększyć naturę w tak pięknie położonej posiadłości" - pisała Margaretha. Książęca rodzina spędzała tam letnie miesiące i wracała na zimę do Sztokholmu. Księżna Skanii włożyła wiele pracy w ogrody posiadłości. Utrzymano je w stylu angielskim, a dzieci również uczestniczyły w pracach nad jego renowacją. W 1915 roku Margaretha jako Kronprinsessan Margaretha opublikowała książkę "på Vår Trädgård Sofiero" ("Nasz ogród w Sofiero"), a dwa lata późnej "Z kwiatowego ogrodu" ilustrowaną własnymi rysunkami i zdjęciami. Swoją miłością do ogrodnictwa zaraziła swoje dzieci, a przede wszystkim jedyną córkę. Po latach Ingrid, już jako królowa Danii, sama zaprojektowała park przy Zamku Graasten. W Sofiero Margaretha zasadziła również mirt, który sprowadziła z Anglii, do dnia dzisiejszego panny młode ze szwedzkiej rodziny królewskiej noszą w dniu swojego ślubu we włosach "mirt z Sofiero". To właśnie księżna Skanii stała się pionierką ogrodnictwa w Szwecji, na wystawie w Malmö w 1914 roku osobiście zasadziła piękne kwiaty przed pawilonem królewskim, który teraz nosi nazwę jej imienia.  Praca jaką wkładała w ogrodnictwo miała ogromne znaczenie dla rozwoju tej dziedziny w całym kraju.

W trakcie pierwszej wojny światowej stworzyła stowarzyszenie wspierające Czerwony Krzyż pod nazwą Kronprinsessans Centralförråd för landstormsmäns beklädnad och Utrustning ("centralna przechowalnia odzieży i sprzętu domowego dziedzicznej księżnej"), które organizowało i szyło odpowiednią bieliznę dla szwedzkich sił zbrojnych. Gdy zaopatrzenie w parafinę niebezpiecznie zmalało w listopadzie 1917 roku Margaretha zorganizowała zbiórkę świec, a niedługo po tym utworzyła program szkoleniowy dla dziewcząt. Działała również jako pośredniczka dla rodzin rozdzielonych przez wojnę, dzięki jej pomocy przesyłano prywatne listy i przekazywano wnioski o śledzenie mężczyzn zaginionych w akcji. Pomagała więźniom i jeńcom wojennym w całej Europie. Zorganizowała Margaretainsamlingen De de fattiga ("zbiórka pieniędzy dla biednych Margarethy"). Pod koniec wojny, kiedy demokracja w Szwecji była bezpieczna Margaretha była gotowa do wprowadzania reform w nowej ojczyźnie, spotkała się jednak z niechęcią teściów, króla Gustafa V i  królowej Victorii, którzy wyznawali stricte pro niemieckie poglądy.


W 1919 roku Margaretha zaczęła mieć problemy z uszami. Był to początek problemów zdrowotnych, w trakcie ciąży z szóstym dzieckiem zachorowała na ospę i cierpiała z powodu strasznych dreszczy. Zmarła 1 maja 1920 roku w ósmym miesiącu ciąży, mając 38 lat. Dzień pogrzebu niedoszłej królowej ogłoszono dniem wolnym od pracy, a sam premier Szwecji, Hjalmar Branting, stwierdził "słońce zaszło w sztokholmskim Zamku". Margaretha została pochowana na królewskim cmentarzu w Hadze w Solnej w Sztokholmie. W dniu 3 listopada 1923 roku Gustaf Adolf poślubił w Pałacu St. James Louise Mountbatten (ciotkę księcia Edynburga, Filipa). Gustaf Adolf został królem Szwecji w październiku 1950 roku i panował, aż do swojej śmierci w dniu 15 października 1973 roku.