Królowa Ingrid - księżniczka Szwecji, królowa Danii - królewskie wesele

Uroczystości ślubne księżniczki Ingrid i księcia Frederika w Sztokholmie były równie drogie co ślub księżniczki Astrid i księcia Leopolda z Belgii w 1926 roku. Na tydzień przed ślubem, rankiem 19 maja 1935 roku tłumy Szwedów zebrały się na stacji kolejowej w Sztokholmie, aby powitać przyszłego pana młodego i pierwszych gości.

W belgijskim poselstwie w Szwecji król Leopold i królowa Astrid z Belgii (wcześniej szwedzka księżniczka, a tym samym kuzynka Ingrid) zorganizowali przyjęcie na cześć pary młodej. 21 marca na pokładzie duńskiego statku przybyli król Christian X i królowa Alexandrine. Kilka tysięcy żołnierzy i zwykłych Szwedów wiwiatowało na cześć duńskich monarchów, kiedy z portu przechodzili do Zamku Królewskiego. Następnego dnia odbyła się uroczysta kolacja i koncert muzyczny dla 800 osób (przede wszystkim członków rodziny królewskiej i dostojników) zorganizowane przez króla Gustafa. 23 maja odbył się drugi bankiet i gala w Królewskiej Operze. Tradycyjnie przy okazji ślubnej gorączki pojawiły się pogłoski o kolejnym królewskim ślubie, tym razem pomiędzy holenderską księżniczką Julianą i księciem Carlem ze Szwecji (kuzynem Ingrid i bratem królowej Astrid i królowej Marthy). Choć królowa Wilhelmina i holenderski rząd uważali szwedzkiego księcia za najlepszego kandydata do ręki przyszłej królowej, sama zainteresowana uznała go za nudnego, a w 1937 roku poślubiła Bernharda Lippe-Bisterfeld.


W dniu 24 maja 1935 roku 100.000 osób zgromadziło się wokół Zamku Królewskiego w Sztokholmie, aby zobaczyć królewski orszak. Ingrid zdecydowała się nie mieć druhny na ślubie zgodnie ze szwedzką tradycją. Miała za to dziewczynki sypiące kwiatami (były nimi córki Marthy żony następcy tronu Norwegii, z pochodzenia szwedzkiej księżniczki) świadkiem Frederika został Gustaf Bernadotte af Wisborg, najstarszy syn hrabiego Folke Bernadotte af Wisborg i jego amerykańskiej żony Estelle. Uroczystość ślubna rozpoczęła się w katedrze w Sztokholmie o godzinie 11:30. Paradoksalnie jedną z głównych cech katedry jest posąg św. Jerzego walczącego ze smokiem, co symbolizuje szwedzką obronę przed agresją średniowiecznych królów Danii. Kościół ozdobiono ostróżką, ulubionymi kwiatami Ingrid. Do ozdobienia świątyni potrzebowało tyle ostróżki, że z Londynu wysłano specjalny samolot wypełniony tymi kwiatami.

Suknia ślubna Ingrid została uszyta z jedwabiu i satynowej krepy. Kreacje wyróżniał niezwykle długi tren i rękawy. Księżniczka nosiła koronkowy welon swojej mamy, którym Margaretha była przykryta po śmierci, nie została jednak z nim pochowana, a welon służy duńskim pannom młodym po dzień dzisiejszy. Na szczycie głowy ułożono koronę z mirtu tradycyjną dla szwedzkich panien młodych oraz prosty naszyjnik z pereł. Do sukni przypięła również specjalną broszkę z motywem margaretki. Jej zrobienie zlecił Frederik w Carlman w Szwecji. Broszka stała się ukochaną biżuterią nie tylko Ingrid, ale również jej córki Margaret. Po dzień dzisiejszy przy okazji różnych wydarzeń na duńskim dworze królewskim panie noszą broszki z motywem margaretki (robi tak chociażby księżniczka Victoria ze Szwecji). Obecna królowa Danii nosiła broszkę swojej mamy na ślubie z księciem Henrikiem i wiele lat późnej otrzymała ją ostatecznie w prezencie od Ingrid. Bukiet ślubny wykonano z długich łodyg lilii, róż, kwiatów śliwki oraz mirtu. Frederik miał na sobie czarny mundur z niebieską szarfą, wraz z kilkoma orderami (m.in. szwedzki order Serafinów, duński order Słonia i duński order Danebrog).

Orszak królewski rozpoczynała kuzynka Ingrid, królowa Astrid z Belgii wraz z mężem, królem Leopoldem. Frederik przybył do kościoła z ojcem, królem Christianem X, a Ingrid do ołtarza prowadził ojciec, książę Gustaf Adolf. Ceremonię ślubną uświetnił występ chóru złożonego ze szwedzkich i fińskich artystów wykonujących nie tylko tradycyjne dla ślubu utwory, ale również pieśni napisane specjalnie dla nowożeńców. Ślub był nadawany przez stację radiowe na całym świecie. Specjalne nabożeństwa w kościołach luterańskich odbyły się również w Stanach Zjednoczonych dla duńskich i szwedzkich emigrantów. Tysiące Szwedów wyszło na Standvägen (główną ulicę Sztokholmu), aby zobaczyć uroczystą paradę i parę młodą w powozie. W ciągu dnia książęca para odwiedziła również grób księżniczki Margarethy, gdzie Ingrid złożyła swoją wiązankę ślubną. Po zakończeniu przyjęcia weselnego nowożeńcy wsiedli na pokład Dannebrog, duński jacht królewski, aby udać się w rejs do Danii. 200.000 Szwedów i Duńczyków żegnało Ingrid i Frederik w sztokholmskim porcie, a zabawa na ulicach miasta trwała do następnego dnia rano.

Szwedzki okręt eskortował nową dziedziną parę książęca również na duńskich wodach. Następnego dnia rano fajerwerki rozświetliły port w Kopenhadze ogłaszając przybycie przyszłego króla i jego małżonki. Pozdrawiając zebranych na ulicach małżonkowie zmierzali​ w kierunku nowego domu. Wieczorem w Christianborg odbyła się uroczysta kolacja na cześć młodej pary. Po spędzeniu kilku dni na przyjmowaniu oficjalnych gości Ingrid i Frederik udali się na zasłużony miesiąc miodowy, prawdopodobnie na Riwierze Francuskiej. Nieco tydzień po ślubie zanotowano, ze co najmniej jedną osoba na długo nie zapomni tego ślubu, dziedziczna księżniczka Martha z Norwegii w trakcie podróży do Szwecji zachorowała na odrę. Nieszczęśliwe doniesienia z norweskiego dworu nie przeszkodziły w podawaniu informacji na temat prezentów ślubnych. Dziadek Inrid, król Gustaf V podarował wnuczce perłową broszkę pierwotnie należącą do pruskich monarchów i XVII wieczny diament. Książę Gustaf Adolf, ojciec Ingrid, przekazał jedynej córce kilkaset diamentów i innych kamieni szlachetnych. Brytyjki król George V i królowa Mary przesłali w prezencie wisiorek z szafirem. Królowa Alexandrine podarowała synowej rubinową biżuterię (obecnie należącą do dziedzicznej księżnej Mary).