Normalne życie na oczach świata - część 3

Bycie księżniczką ma zalety ?

Tak ogromne, chociażby poznawanie tylu ciekawych osób i wielka odpowiedzialność wiążąca się z tym kim jestem. 

Czym zajęłabyś się, gdybyś nie była Następczynią Tronu ?

Chciałabym pracować przy rozwiązywaniu Międzynarodowych konfliktów. Chętnie zajęłabym się pracą w organizacji międzynarodowej, takiej jak ONZ. Więc jestem bardzo zainteresowana środowiskiem kulturą i naturą, ale nigdy nie chciałam pracować w konkretnym zawodzie.  

Embed from Getty Images

Rok późnej, w marcu 2003 roku, Victoria odbyła obowiązkową służbę wojskową. Tradycyjnie wpisaną na listę obowiązków każdego Następcy Tronu. Dwudziestopięcioletnia wówczas Victoria znalazła się wśród czterdziestu dwóch mężczyzn i kobiet ćwiczących walkę, strzelanie, udzielanie pierwszej pomocy i obronę w wojnie chemicznej.

W polowym mundurze, z twarzą pomalowaną farbą maskującą, następczyni tonu wykorzystała krótką przerwę w zajęciach w ośrodku szkoleniowym szwedzkich pokojowych sił zbrojnych pod Sztokholmem, by spotkać się z prasą i pokazać przed obiektywami, jak swobodnie posługuje się karabinem AK-5. 

Szkolenie wojskowe było częścią rozlicznych obowiązków i zajęć mających na celu przygotować Victorię do przyszłych obowiązków.

Bycie księżniczką to nie tylko tylko lekcje dobrych manier, etykiety, dykcji czy nauka odpowiedniego posługiwania się sztućcami. To lekcje mające na celu przygotowanie do jak najlepszego reprezentowania kraju. Perfekcyjny wygląd, makijaż i strój są równie ważne co język a niekiedy nawet wykształcenie, dzięki niemu stwarza się dobre pierwsze wrażenie i zainteresowanie swoją osobą.  Najlepiej przygotowania do pełnienia przyszłej roli rozpocząć jak najszybciej, takiego zdania jest większość domów panujących, których członkowie zabierają swoje dzieci na różne oficjalne okazje, aby te jak najszybciej oswoiły się z zainteresowaniem i blaskiem fleszy. 

Embed from Getty Images

Członkini rodziny królewskiej czy książęcej musi również umieć obronić się w przypadku zagrożenia życia. Ważne w tym przypadku jest odbycie szkolenia i kursów samoobrony, a także silna psychika i duże zdolności aktorskie, właśnie dzięki tym dwóm ostatnim "cechom" z życiem uszły m.in. królowa Elżbieta czy księżniczka Anna.  Ważna jest także znajomość języków obcych, w tym przypadku od lat faworytkami są księżna Masako z Japonii i królowa Silvia ze Szwecji. Oprócz tego wieloma językami włada np, księżna Stephanie z Luksemburga czy królowa Maxima z Holandii. Znacznie łatwiej mają książęta czy księżniczki z urodzenia, do swojej roli przygotowują się całe życie, dzięki czemu wszystko może wydawać się dla nich łatwiejsze. Księżne czy książęta wstępujące do rodziny panującej za sprawą ślubu z Jej członkiem, mają znacznie mniej czasu na naukę i opanowanie "tego wszystkiego". Uczą się w biegu i często na popełnianych błędach. Jednak to im pomaga jeszcze bardziej i stają się najważniejszymi i najbardziej rozpoznawalnymi częściami swoich rodzin.

W XXI wieku popularność monarchii przekłada się na wizerunek Jej a przede wszystkim Jej członkiń, które mają za zadanie reprezentować swój kraj, swoją rodzinę i stać u boku męża. Jednak nie chcą  być jedynie "seksownym dodatkiem do męża" jak skwitowała kilka lat temu księżna Charlene. Obecnie członkinie rodów panujących to w większości kobiety wykształcone, pewne siebie, znające swoje możliwości i dążące do wcześniej postawionych sobie celów.